Με την ευκαιρία των Χριστουγέννων που έρχονται, και πρώτα των γενεθλίων μου που έρχονται κι αυτά, μου ήρθε στο νου η ανάμνηση μιας μέρας που με είχαν πάει οι γονείς μου στο πρώτο ΚουΚου που είχε ανοίξει στη Θεσσαλονίκη.. θα έχει γύρω στα 20, μη πω και 25 χρόνια.. μπήκαμε μέσα και μου είπαν: 'Διάλεξε τι δώρο θέλεις - ό,τι θέλεις'.. γενικά οι γονείς μου δεν μας άφησαν και δεν μας αφήνουν και τώρα χωρίς δώρο σε ονομαστικές γιορτές, γενέθλια, Χριστούγεννα, Πάσχα κ.λπ.. απλά διάλεγαν πάντα εκείνοι και ήταν πάντα ευχάριστη έκπληξη, με όλη τη σημασία της λέξης 'έκπληξη'.. κι εγώ, μη έχοντας παράπονο ή ελλείψεις, απλά δεν ζητούσα ποτέ κάτι από μόνη μου.. είχα και πάντα τύψεις ότι κάποιος ξοδεύει λεφτά για μένα.. χμμμ ακόμη νιώθω έτσι..
Εκείνη τη μέρα στο ΚουΚου λοιπόν, άνοιξα τα μικρά ματάκια μου και επεξεργάστηκα όλα τα ράφια, τις κούκλες, τα επιτραπέζια, τα πάντα.. ήταν και πρωτόγνωρη εμπειρία ένα τέτοιο κατάστημα για τότε.. πανύψηλα ράφια, αμέτρητα προϊόντα, που πολλές φορές δεν καταλάβαινα καν τι παιχνίδι ήταν.. κι αφού τριγύρισα σιωπηλή για αρκετή ώρα, πήρα την απόφασή μου και τους την ανακοίνωσα: 'Τίποτα'.. και ήμουν πολύ περήφανη για την επιλογή μου..
Ποτέ δεν κατάλαβαν τι συνέβη στο μυαλουδάκι μου εκείνη τη μέρα και καμιά φορά το διηγούνται ακόμη.. απλά πήραν κι εκείνοι το μάθημά τους και συνέχισαν το παιχνίδι των εκπλήξεων έως σήμερα.. εγώ θυμάμαι πολύ καλά τι συνέβη.. οι τύψεις που προανέφερα περί χρημάτων είχαν μετατραπεί σε τύψεις για όλα τα 'άτυχα' παιδάκια.. ο λόγος που δεν διάλεξα τίποτα ήταν επειδή είχα νιώσει ντροπή.. είχα μπροστά στα μάτια μου τον ίδιο τον παράδεισο και ήθελα να 'συμπαρασταθώ' με τον τρόπο μου σε όλα εκείνα τα παιδιά που δεν μπορούσαν να ζήσουν μια παρόμοια στιγμή.. δεν ξέρω πως μ'έπιασε εκείνη τη στιγμή, αλλά πραγματικά δεν ήθελα τίποτα..
--------------------
Με αυτή τη σκέψη λοιπόν, θα ήθελα να σας προτείνω να υιοθετήσετε μία Χριστουγεννιάτικη 'παράδοση' ώστε να αποκτήσει διπλό νόημα το παραμυθάκι του γλυκύτατου παππούλη με τα κόκκινα ρούχα και την κατάλευκη γενειάδα:
Όταν στολίσετε φέτος το δέντρο σας, βάλτε τα βλασταράκια σας να ξεχωρίσουν τα παλιά τους παιχνίδια (ή/και ρουχαλάκια) που δεν θέλουν πια και δημιουργήστε μία ξεχωριστή γωνιά γι'αυτά κοντά στο δέντρο.. όταν έρθει η ώρα να τα επισκεφτεί ο Άγιος Βασίλης για να τους φέρει τα καινούρια τους δώρα, θα πάρει μαζί του τα παλιά για να τα φτιάξει στο εργαστήρι του και να τα χαρίσει σε άλλα παιδάκια..
Εσείς ξέρετε τι να κάνετε.. κι αν δεν ξέρετε, googlάρετε για στέγες παιδιών, ορφανοτροφεία κλπ στην περιοχή σας και θα μάθετε..
--------------------
Ψιλοάσχετο, αλλά ενδιαφέρον: για όσους ζουν στη Θεσσαλονίκη μας "Τρίτη βράδυ τρώμε έξω, με 10 €".. για πληροφορίες επισκεφτείτε το food festival..
--------------------
Άντε να σας αφήσω, θα μου κολλήσουν κι οι φακές βραδιάτικα ;)
Καλό βράδυ!!
Πολύ γλυκό και τρυφερό κείμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σου, είσαι ψυχούλα και χαίρομαι που είσαι φίλη μου!
Φιλάκια
Με συγκίνησε αυτή σου η ανάμνηση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου μήνα!
Γεια σου Αμαρυλλίς!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι συνειδητοποιημένο παιδάκι ήσουν;;Μου κάνει εντύπωση!!Εδώ καλά καλά ενήλικοι δεν μπορούν να συγκρατηθούν σ' ένα δώρο που τους χαρίζεται πόσο μάλλον ένα μικρό παιδί!!Πολλά μπράβο!!
Να έχεις ένα υπέροχο σαββατοκύριακο!!Α! και μ'εναν απολαυστικό πρωινό καφέ Κυριακής!!Χι,χι!
Καλώς την μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τρυφερό το κείμενο σου και πόση εντύπωση μου έκανε να πεις "τίποτα" μέσα σ' ένα τέτοιο παράδεισο!!!
Θα τα λέμε...
Φιλάκια πολλά
Είχες δεν είχες μας συγκίνησες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρνα μια βόλτα από το σπιτάκι μου http://lefkihandicrafts.blogspot.com/ γιατί σε περιμένει ένα βραβείο.