Δεν είναι κάτι νύχτες που το μυαλό τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα 220 σκέψεις το λεπτό, το άγχος σου μουδιάζει τα πόδια, νομίζεις πως δεν πρόσεξες εγκαίρως την πινακίδα "αδιέξοδο" και φοβάσαι πως τελικά πράγματι θα το βρεις μπροστά σου, η αγωνία ανεβάζει τους παλμούς της καρδιάς σου και νιώθεις κάτι να σε πνίγει απ'το λαιμό;;;
Σαββατόβραδο, Κυριακής ξημέρωμα.. είναι απ'αυτές τις νύχτες μου.. ευτυχώς τις λίγες τέτοιες νύχτες μου.. τις χρειάζομαι μια στο τόσο για να πεισμώνω και να προσπαθώ και να ελπίζω και να συνεχίζω.. με δύναμη και αισιοδοξία..
Ξέρετε τι δεν έζησα ποτέ;; αυτό το "όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις".. δεν έμαθα ποτέ αν ισχύει.. εύχομαι να ισχύει.. ελπίζω να ισχύει..
Τέτοιες νύχτες αποφασίζω να ρίξω μια πολύ προσεκτική ματιά γύρω μου.. σε όσα έχω καταφέρει.. στον άνθρωπο μου.. στους φίλους μου.. στους γονείς μου.. στα αδέλφια μου.. τελικά είμαι τυχερή!! αλλά και απλά άνθρωπος με αδυναμίες..
Πόσο μεγάλη απληστία να έχεις την ευτυχία και να αποζητάς την απόλυτη ευτυχία..!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου